Dit is niet jouw pad! Is wat mijn knie letterlijk tegen mij zei
Maar ik luisterde niet.
Fysiek ben ik sterk en heb een ontzettende doorzettings vermogen wat me veel moois heeft gebracht.
Maar mijn lichaam zei op den duur echt wat anders. Er kwamen steeds meer klachten bij, waarom kan ik toch geen nee zeggen, wat in mij houd zich klein en moet zich bewijzen. Niemand vraagt mij dit te doen maar ik geef en bleef geven. Ik buigde te veel door voor de buiten wereld en mijn hypermobiliteit deed vrolijk mee. Al langer voelde ik me overprikkeld, maar men het leek wel of die prikkels steeds harder binnen kwamen. Wat is er toch aan de hand? Ik deed echt me best het te snappen, maar ondanks dat boog ik werkelijk keer op keer over mijn grenzen heen. Laat staan een grens kunnen voelen.
Langzaam voelde ik me een soort uitgedoofd gloeilampje
Die zo graag wilde stralen maar geen wattage meer had om te stralen. De darmklachten hebben mij enorm beperkt en ik kreeg als oplossing alleen maar poeders en pillen van de huisarts. Dit hielp letterlijk geen drol en toen ben ik zelf op zoek gegaan. Ik had al jaren passie voor mijn groente tuin en vanuit daar is mijn interesse in voeding en leefstijl ontstaan.
Mijn kennis fundeerde al aardig in het functioneren van het menselijke lichaam dus dit sloot super mooi aan. Dit heeft me veel gebracht maar verrassend genoeg wat me het meeste heeft gebracht is goed gaan zorgen voor mijzelf stap voor stap. Je lichaam word steeds zuiverder en verlangt op den duur naar gezonde dingen.
Waar is mijn ruimte
Niemand zag het maar ik voelde een soort interne rem waar ik maar niet bij kon.
Ik wilde leven, stralen, zijn, wat mis ik toch? Waar is mijn ruimte, mijn rust, mijn energie?
Het klonk mij altijd te soft! Dat luisteren naar je lichaam.
Linea de bron in mij de bron in jou. Puur zijn!
En dit heb ik aan den lijve mogen doorvoelen, beleven, openen en belichamen.
Niet in woorden te vatten. Wel in gevoel te duiden. Thuis te komen in mijn lichaam te landen in mijn zuivere pure ruimte, waar ik ineens niet meer vreemd of anders ben maar gewoon mezelf.
Dit alles kwam vanuit een droom op mijn pad. Mer ka ba werd een aantal keer gezegd. Een engeltje op mijn pad bleek achter af. Oke Merkaba, dat gaan we doen. De info vond ik wel een beetje ver gezocht en zweverig ook ivm mijn gelovige achtergrond wat me op de hoede bracht. Maar mijn gevoel was helder dit mag je doen. Het heeft mij als persoon enorm verrijkt en mijn unieke gaven ’s mogen openen.
Ik heb kennis mogen maken met wat ik allemaal voel, de hoog gevoeligheid daarin en hoeveel intelligentie daarin huist. En echt, waar het hoofd geen bal van snapt. Nu lach ik erom omdat ik weet dat het gevoel te vertrouwen is en ben dan enorm nieuwgierig naar een nieuwe les en opening, toen was het een innerlijk gevecht tussen hart en hoofd keer op keer.
Het hoofd zit vol beperkingen, vol kaders en dichte deuren. Het gevoel zit vol ruimte en is oneindig. Jij bent ook oneindig. Ja, ja je hoort het goed! Je bent oneindig! Net zoals het leven, de energie, je gidsen en engelen om jouw heen. Het leven is voor jou en niet tegen jou. Zie de toevalligheden en de tekenen op je pad in de natuur, een ingeving, een tintel of mooie droom. Het hoofd is hier vaak van in de war geraakt en maakte mij vaak wijs, doe normaal, dit hoort niet, wel erg ver gezocht zeg. En had ik als enige optie door doorrrrr met moeten en verkrampen. Merkaba is niet voor niets op mijn pad gekomen en een lange tijd niet te bevatten maar keer op keer een gevoel van thuis komen. Ik heb mijn plek mogen innemen als mens met hart en ziel. Mijn zonnestralen mogen aan zetten in puurheid en verbinding in al wat is.
Mooie pure jij!
De pure jij er weer bij!
Vol Energie & Innerlijke rust
..